තරු පිරුණු මහ රෑක 
පුන්සදම පතාගෙන 
බලා සිටියෙමි නිදි වරාගෙන..
අමාවක බව හොඳහැටිම දැනගෙන..

මම ඇය වෙනුවෙන්ලියූවෙමි..

පැය ගනන් වරු ගනන් ලියූවෙමි..
ඉන් අවසන සියල්ල මකා දැමුවෙමි

සියල්ල ඉරා දැමුවෙමි.. 
දැන් සියල්ල හිස්ය..

ඇය හිස්වූ මා දකිනු ඇත..

අහිකුන්ටකයා