අතිශය ශීත රාත්‍රින් පහන් කීරීම සැම විටම අපහසු කාරියකි. කාලය ගමන් කිරීම ශුන්‍යදැයි සිතෙන තරමටම එය වේදනාකාරී හැගීමකි.. මේ ජිවිතයද දැන් දැන් එවැනි ශීත රාත්‍රියක හැගීම ගෙන දෙයි..

ලයේ ලේගුලි හිරව තිබියන්..
නුවන් කදුලින් පෙගී තිබියන්..
සියලු සන්වේදනා නැතී වී... 
අලුත් හෙටකට.. පාව පලයන්...
අපට අප හිමි නොමැති ලෝකෙක
යලිත් කිසිදා.. නූපදීයන්..

ඔබ කෙරේ.. ආලයෙන්..
ඔබ නමට කවි ලියූ...
කවියා මම වෙමි...
පෙර දිනක සෑදෑවේ...
පන්හිඳත් අහිමිවුන...

මට නැතිවිය

ඇය නොදැකපු..
ඇය නොකියූ..
මමම ලියපු...
මමම බලපු..
මගෙ කවිපොත..